Previously on Prints of Persia…จาก Isfahan ผมกำลังจะเดินทางต่อไปยังเมืองสุดท้ายของทริปนั่นคือ Kashan เมืองท่องเที่ยวอันดับสี่ของประเทศ
EPISODE-III : My name is Max
การเดินทางจาก Isfahan ไป Kashan นั้นใช้เวลาไม่นานประมาณสองชั่วโมงครึ่งถึงสามชั่วโมง ระหว่างทางนั่นวิวสวยมากสำหรับผมนะ ผมอธิบายไม่ถูกเหมือนกันเเต่ด้วยถนนที่ตัดเป็นเส้นตรงในบางช่วงนี่ได้อารมณ์เหมือน Fury road หรือ Road warrior ใน Mad Max เหมือนกันนะ
พอมาถึง Kashan ก็พบว่าลมแรงมากเหมือนฝนกำลังจะตกโชคดีได้ taxi เลยรีบไปที่โรงแรมเลย โรงแรมที่จะพักในวันนี้ชื่อ Mahinestan Raheb ซึ่งมารู้ว่าเป็นโรงแรมดังที่คนระดับรัฐมนตรีเคยมาพักแล้ว (รู้สึกเหมือน James Bond in Iran)
ที่จริงตอนแรกตั้งใจจะไป Abeyaneh Village ที่อยู่นอกเมืองและต้องเหมารถออกไปก็เลยว่าจะไปถามโรงแรมว่ามีบริการมั้ยแต่ต้องสะดุดกับ Desert tour เพราะที่โรงแรมมีบริการทัวร์ทะเลทรายด้วย ความคิดตอนนั้นคือช่างหมู่บ้านมันเราไปลุยทะเลทรายกันเถอะ แทนที่จะคุยเรื่องเหมารถไปเที่ยวหมู่บ้านกลายเป็นทัวร์ทะเลทรายซึ่งสุดท้ายราคาตกที่ประมาณ 40 USD รวมอาหาร
หลังจัดการเรื่องเอกสารก็เย็นแล้วพอดีว่าโรงแรมอยู่ใกล้ Agha Bozong Mosque เดินไปไม่นานก็ถึง Agha Bozong Mosque นี้สร้างขึ้นในศตวรรษที่ 19 และยังเป็นโรงเรียนด้วยเลยไม่แปลกถ้าจะเห็นเด็กๆวิ่งเล่นในบริเวณนี้และที่นี่ไม่เสียค่าเข้านะครับ
เนื่องจากพรุ่งนีจะไปทะเลทรายและผมดันลืมหมวกไว้ที่บ้าน หลังชม Agha Bozong Mosque เลยว่าจะไป Bazaar ใกล้ๆเพื่อหาซ้าผ้ามาคลุมหน้สหน่อยไม่งั้นแดดเผาแน่ Bazaar เมืองนี้ค่อนข้างเล็กถ้าเทียบกับเมืองที่ผ่านมาแต่ก็ดูคึกคักดี สุดท้ายก็ได้ผ้ามาสมใจในราคาไม่แพงมาก (ผมสังเกตุว่าของส่วนใหญ่จะนำเข้าจากตุรกี) เพื่อนผมท่าทางไม่ค่อยสบายเราเลยว่าจะกลับไปกินข้าวที่โรงแรมซึ่งก็อร่อยใช้ได้ผมลองอาหารท้องถิ่นของ Kashan เป็นข้าวคลุกเครื่องเทศเสริฟมาพร้อมกับซุปถั่วที่รสชาติคล้ายๆแกง Testi kebab ของตุรกี
รุ่งเช้าก็ถึงวันที่รอคอย ไกด์ของเราวันนี้ชื่อ Muhammad ที่หน้าตาเหมือน Sergio Ramos เราเลยเรียกเค้าว่าพีรามอสซึ่งพี่รามอสพูดอังกฤษได้นิดหน่อยมากับลุงคนขับรถที่ดูใจดีคนหนึ่งพร้อมรถ Nissan Patrol เก่าๆสีขาวอย่างเท่ ผมเรื่องลุงว่าพี่แม็กซ์
ก่อนที่จะไปทะเลทรายเราไปยังเมืองใต้ดิน Nushabad ซึ่งโชคดีมีไกด์จากกรุ๊ปอื่นช่วยแปลภาษาจากไกด์ท้องถิ่นให้ (และตามเคยเนื่องจากหน้าเฮียเหมือน Kirt Angle เราเลยเรียกเค้าว่าพี่เคริ์ก ซึ่งเราจะเจอเค้าอีกหลายครั้งระหว่างทาง)
Nushabad มีค่าเข้าชมประมาณ 150-200 บาทไม่แน่ใจซึ่งไม่รวมในทัวร์ โดยรวมแล้วก็โอเคนะครับมีับางส่วนออกแบบคล้ายๆที่ตุรกีแต่ที่ต่างคือกับดักด้านในเน้นหลุมหลอกมากกว่า ที่นี่ยังมีบางส่วนที่สำรวจไม่หมดเลยต้องตามไกด์ท้องถิ่นตลอดไม่งั้นซวยโดนกับดักขึ้นมาบางอันนี่เล่นถึงตายเลย
จาก Nushabad เราก็ออกเดินทางไปทะเลทรายกันจริงๆละแต่ระหว่างทางมีการเเวะซื้อของนิดหน่อยเฮียรามอสบอกเตรียมเป็นข้าวกลางวันและพอดีกับเราซื้อบริการขี่อูฐด้วย ถ้าเทียบกับสัตว์ที่เคยขี่มาอูฐนี่ถือว่านั่งไม่สบายที่สุดเเล้วเพราะจังหวะการเดินมันค่อนข้างโยกเยกแต่ก็สนุกดี (ไม่รู้ว่าขี่นานๆจะสนุกมั้ยนะ)
ขี่อูฐอยู่ประมาณยี่สิบนาทีพอหอมปากหอมคอพี่แม็กซ์ก็พารอลุยทะเลทรายของจริงซึ่งผมว่าพี่เค้าเก่งมากเลยนะกระโดดข้ามเนินทรายอย่างเท่แม้ศักยภาพของรถอาจไม่อำนวยแต่คนขับเราเทพ ระหว่างทางเราเจอรถหลายคันเลยนะที่จอดถามพี่แม็กซ์หรือให้พี่แม็กซ์นำทางและรถแต่ละคันที่มาของความช่วยเหลือก็ดูทั้งใหม่กว่าหรูกว่าแต่ก็นั่นแหละเรามี Mad Max
หลังจากขับมาพักใหญ่พี่แม็กซ์พาเรามาแวะ Salt lake ซึ่งผมว่าสวยดีนะแต่ถ้ามาถูกฤดูกาลเเละเป็นช่วงเย็นคงสวยกว่านี้ พอดีช่วงที่ไปเกลือไม่ค่อยขาวเท่าไหร่สีเลยตัดกันไม่สวยแต่ก็โอเค
ระหว่างทางพี่แม็กซ์คุยอะไรกับพี่รามอสสักอย่างเเล้วก็จุดรถ เค้าบอกว่าเห็น vulture ผมนี่ตาค้างเลยเพราะไม่คิดว่าจะโชคดีแบบนี้ เค้าบอกว่าปกติไม่เจอบ่อยๆเเม้กระทั่งคนท้องถิ่นถือว่าเราโชคดีมาก (คิดอีกเเง่ก็ไม่รู้ว่าการเจออีแร้งกลางทะเลทรายเป็นโชคดีรึเปล่า)
ก่อนข้าวเที่ยงพี่รามอสนำเราไปดูวิธีทำแหล่งน้ำในทะเลทรายซึ่งเหมือนทำเป็นบ่อตื้นๆ ความชื้นในทรายจะรวมกันและโดนกักน้ำไว้ในนั้น รสชาตน้ำจะเค็มๆเหมือนน้ำกร่อยแต่รู้สึกว่าเย็นมาก ตอนนั่งพักเค้าต้มชามารสชาตก็เค็มๆเหมือนกันน่าจะทำไว้ใช้สำหรับคนท้องถิ่น
และแล้วก็ถึงเวลาอาหารกลางวัน(ในเวลาเกือบบ่ายสอง) พี่แม็กซ์ขอบพาเรามาจุดที่มีต้นไม้และทำการปูเสื่อและเตรียมอาหารกัน พี่รามอสบอกว่าอาหารที่กินกันวันนี้คือเนื้ออูฐ (เพิ่งขี่มันมาเมื่อกี้ตอนนี้กินมันซะเเล้ว) เราช่วยกันเตรียมอาหารโดยหน้าที่ย่างเป็นของพี่แม็กซ์ส่วนเตรียมเนื้อเป็นของเฮียรามอส พวกผมรับหน้าที่โง่ๆอย่างเด็ดใบโน่นนี่ที่ไม่ได้มีประโยชน์อะไรเท่าไหร่แค่พอได้มีส่วนร่วม
ก่อนกลับผมก็เดินเล่นแถวนั้นซะหน่อยโชคดีเจออูฐป่า(ไม่รู้เรียกป่าได้รึเปล่าเอาเป็นว่าไม่ใช่อูฐเลี้ยงละกัน) วันนี้ผมทั้งขี่อูฐ กินอูฐ และเจออูฐป่าอีกนับว่าเป็นวันอูฐของผมเลยก็ว่าได้ พี่รามอสกับพี่แม็กซ์พาเรายิงยาวไปท่ารถเพื่อกลับ Tehran ถือเป็นการปิดทริปอย่างสมบูรณ์แบบ
ที่จริงมีอีกหลายที่ๆผมอยากไปและถ้ามีโอกาสคงไปอีกแต่ก็เป็นอีกครั้งหนึ่งที่สถานที่ท่องเที่ยวไม่ได้ทำให้ผมประทับใจเท่าผู้คน ขอบคุณในโอกาสที่ได้ไปเยือน ขอบคุณในน้ำใจของผู้คน ถ้ามีโอกาสผมไปอีกครั้งแน่ๆ
Motshakeram…
Episode นี้และ Prints of Persia ก็จบลงที่นี้ ถ้ามีคำถามอะไรก็ comment ไว้ได้ผมจะคอยมาตอบเรื่อยๆครับ แล้วติดตามกันใหม่ใน series หน้าครับ
wildebeest 